Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές
Στις Η.Π.Α κυκλοφόρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1934 με τον τίτλο "Murder in the Calais coach" («Φόνος στην κλινάμαξα του Καλαί») [1] Ο τίτλος άλλαξε κυρίως για να μην μπερδευτεί το αναγνωστικό κοινό με το μυθιστόρημα "Stamboul train" του Γκράχαμ Γκρην που είχε κυκλοφορήσει στις Η.Π.Α το 1932 με τίτλο "Orient Express.
Υπόθεση:
Ο Ηρακλής Πουαρό καλείται να λύσει το αίνιγμα της δολοφονίας ενός μυστηριώδους επιχειρηματία που γίνεται μέσα στο πολυτελές τρένο, σε μια ταινία μυστηρίου που δεν εκτροχιάζεται, αλλά ούτε και μετατρέπεται –έστω και παροδικά– σε ταχεία του σασπένς.
Eξαιτίας μιας χιονοστιβάδας το πολυτελές «Οριάν Εξπρές» σταματά πάνω σε μια γέφυρα. Ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που αιωρείται στο κενό, υπό τη διαρκή απειλή της κατάρρευσης (μία από τις ελάχιστες πρωτότυπες σκηνοθετικές ιδέες του Κένεθ Μπράνα). Κάπως έτσι η ανθρώπινη ύπαρξη προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ορθολογισμό και στο συναίσθημα/ένστικτο. Αυτή η σύγκρουση βρίσκεται στον πυρήνα του έργου της Αγκάθα Κρίστι. Πρωταγωνιστής των ιστοριών της είναι συνήθως ένας (υπερ)άνθρωπος που αγνοεί τις παρορμήσεις και διέπεται από τετράγωνη λογική και παρατηρητικότητα, οι οποίες μπορούν να ρίξουν φως στο σκοτάδι ενός ανεξιχνίαστου εγκλήματος. Ο Ηρακλής Πουαρό είναι ο ιδανικός ήρωας της Βρετανίδας συγγραφέα.
Μου άρεσε παρά πολύ. Το cast, το film production και η πλοκή ήταν εξαιρετικά. Ο Poirot ήταν υπέροχος.
ΑπάντησηΔιαγραφή