Sophie Scholl - Οι Τελευταίες Μέρες
Επίκαιρο και διαχρονικό, το σπουδαίο φιλμ του Μαρκ Ρότεμουντ, καταγράφει με πιστότητα και σεβασμό, την πραγματική ιστορία του αγώνα της Σόφι Σολ και της οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», απέναντι στον ναζισμό, σε μια ταινία που σημάδεψε το σύγχρονο Γερμανικό Σινεμά. Οι «Τελευταίες Ημέρες της Σόφι Σολ», που διαδραματίζονται στα τέλη του Φλεβάρη του 1943, τιμήθηκαν δικαίως με μία Υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το 1943 και ενώ ο Χίτλερ συνεχίζει τον πόλεμο στην Ευρώπη, μια ομάδα φοιτητών στο Μόναχο, βρίσκουν τον τρόπο να αντιδράσουν δημιουργώντας την αντιστασιακή οργάνωση «Λευκό Ρόδο». Τα αδέρφια Χανς και Σοφί Σολ, ψυχή της νεανικής οργάνωσης συλλαμβάνονται στις 18 Φεβρουαρίου του 1943 στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου ενώ μοιράζουν προκηρύξεις κατά του ναζιστικού καθεστώτος.
Η Γκεστάπο ανακρίνει σχεδόν ακατάπαυστα για τέσσερις ημέρες την Σοφί Σολ. Αυτές οι ανακρίσεις, στις οποίες επικεντρώνεται η ταινία, εξελίσσονται σε μια σκληρή αναμέτρηση ανάμεσα στην 21χρονη φοιτήτρια και τον ανακριτή.
Μετά από μια σύντομη, θεαματική δίκη - παρωδία, στις 22 Φεβρουαρίου του 1943, η Σοφί Σολ, ο αδερφός της Χανς καθώς και ένα ακόμη μέλος του κινήματος «Λευκό Ρόδο», ο Κρίστοφ Προμπστ, καταδικάζονται σε θάνατο και οδηγούνται άμεσα την ίδια κιόλας ημέρα στη λαιμητόμο.
Γερμανική ταινία, σκηνοθεσία Μαρκ Ρόθεμουντ με τους: Γιούλια Γιεντς, Αλεξάντερ Χελντ, Φαμπιάν Χίρνικς
ΠΗΓΗ: https://tvxs.gr/
Η ταινία ήταν ενδιαφέρουσα τονίζοντας αντίθετα πιστεύω, προβληματίζοντας τον θεατή για το πόσο οι Γερμανοί στα αλήθεια πίστευαν στον Χίτλερ κ και αναλύοντας το <> μια οργάνωση, που προσπάθησε να αντισταθεί στο σοσοαλιστικό κόμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την γνώμη μου, οι ενέργειες και οι θυσίες των πρωταγωνιστών για το δίκαιο άξιζαν διότι έμειναν πιστοί στις αξίες και στα πιστεύω τους. Δεν συμβιβάστηκαν στην αδικία και ούτε σώπασαν στις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν. Αντιθέτως, έδειξαν αντίσταση και έβαλαν πάνω από το ατομικό τους συμφέρον την ηθική και την ανθρωπιά. Με το να σωπαίνει κανείς μπροστά στην αδικία και όχι να αντιδρά ,στην ουσία είναι σαν να συναινεί με τις πράξεις αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ ότι η συγκεκριμένη ταινία έκρυβε βαθιά και σημαντικά νοήματα, τα οποία όμως απέδωσε με τρόπο ρεαλιστικό. Οι χαρακτήρες τις ταινίας ήταν "μετρημένοι", στα όρια της πραγματικότητας· γι' αυτό και ένιωσα ότι μπορούσα να ταυτιστώ. Περισσότερη εντύπωση μου έκανε η στάση των πρωταγωνιστών. Άσχετα με το αν είχαν δίκιο ή όχι, μέχρι το τέλος υποστήριξαν τη θέση τους, χωρίς όμως να έχουν έπαρση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία ταινία. Με εντυπωσίασε η δύναμη, η ψυχραιμία και η αγωνιστικότητά της πρωταγωνίστριας. Η χαρακτηριστική σκηνή με τον ανακριτή που πλένει τα χέρια του και οι αναφορές στην θρησκεία με προβλημάτισαν για το πότε ένας άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος να πιστεύει και να στηρίζει την γνώμη του.
ΑπάντησηΔιαγραφή