Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ

Ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας χήρος ξυλουργός που ζει στο Νιούκασλ. Όταν παθαίνει έμφραγμα στη δουλειά, ο γιατρός του κρίνει πως είναι ακατάλληλος για εργασία. Ωστόσο, η Αξιολόγηση Ικανοτήτων Εργασίας του Βρετανικού κράτους κρίνει πως μπορεί να εργαστεί και δεν του παρέχει επίδομα. Τότε, ο Ντάνιελ αποφασίζει να κάνει έφεση, όμως δυσκολεύεται, αφού δεν ξέρει να χειρίζεται υπολογιστή.

Γνωρίζει και γίνεται φίλος με μία ανύπαντρη μητέρα, την Κέιτι, που είναι από το Λονδίνο και έμενε σε ξενώνα αστέγων. Ο Ντάνιελ τους βοηθάει με τις επισκευές του σπιτιού και κάνει παρέα με τα δύο παιδιά της. Η οικονομική της κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που μία μέρα στο σούπερ μάρκετ την πιάνουν να κλέβει. Μετά από αυτό, ο φύλακας της λέει πως μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα αν γίνει συνοδός κυριών. Η Κέιτι δέχεται, και ο Ντάνιελ αρχίζει σιγά σιγά να υποψιάζεται τη νέα της δουλειά. Όταν μαθαίνει τι γίνεται, η Κέιτι του λέει πως δεν έχει άλλη επιλογή για τα παιδιά της και πως αν δεν το αντέχει, να μην κάνουν παρέα πλέον.

Ο Ντάνιελ, απογοητευμένος από τις πολλές προσπάθειες για το επίδομα, βγαίνει έξω από την Υπηρεσία Ευρέσεως Εργασίας και γράφει με σπρέι: "Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, απαιτώ τον ορισμό της έφεσής μου πριν λιμοκτονήσω και να αλλάξετε την κωλομουσική στον τηλεφωνητή". Συλλαμβάνεται και η αστυνομία τον αφήνει ελεύθερο με προειδοποίηση. Στη συνέχεια, πουλά τα περισσότερα από τα πράγματά του και αποκόβεται από τον υπόλοιπο κόσμο.

Την ημέρα της έφεσης, η Κέιτι βρίσκεται μαζί του για συμπαράσταση, ενώ ο δικηγόρος του λέει πως είναι πολύ αισιόδοξος. Ο Ντάνιελ πηγαίνει για λίγο στην τουαλέτα λόγω άγχους και εκεί πεθαίνει από έμφραγμα. Η ταινία κλείνει με την κηδεία του Ντάνιελ και την Κέιτι να διαβάζει ως επικήδειο τα λόγια που θα έλεγε ο Ντάνιελ την ημέρα της έφεσης.